Regelmatig word ik benaderd met de vraag: ‘Mijn kat vertoont agressie, wat kan ik hier aan doen?’

Graag leg ik hier uit waarom ik geen kort antwoord op deze vraag kan geven via de mail of de telefoon, hoe graag ik dit ook zou willen. Deze, op het oog simpele vraag, is veel te gecompliceerd om een pasklaar antwoord op te geven. Er zijn namelijk enorm veel factoren die een rol spelen.

Zowel de socialisatieperiode, het temperament, de leefomgeving, de inrichting van de woning, de aan- of afwezigheid van andere katten, de dagindeling, de omgang met de kat, de duur en de intensiteit, de locatie van en de omstandigheden gedurende een aanval, spelen allemaal een rol.

Iedere kat is een individu met zijn of haar eigen karakter en temperament. En net als bij mensen moet elke uiting van agressie eerst zorgvuldig bestudeerd en geanalyseerd worden voordat er uitspraken gedaan kunnen worden over de behandeling hiervan. Daar komt bij dat ik in de loop der jaren heb gemerkt dat mensen agressie op verschillende manieren ervaren. Wat voor de één een duidelijke aanval is, is voor de ander een uiting van spelgedrag. Bij hele hevige vormen (waarbij er bloed vloeit) is iedereen het er uiteraard over eens dat dit agressie is. Maar bij veel tussenvormen worden regelmatig signalen over het hoofd gezien of onbedoeld foutief geïnterpreteerd.

Agressie uit zich daarnaast in vele vormen. Bij katten onderscheid ik 12 aparte vormen van agressie en meestal is er sprake van een combinatie van deze verschillende soorten. Door korte tips te geven op basis van een mail of telefoongesprek, zonder dat ik de kat gedurende enkele uren in zijn of haar eigen omgeving heb kunnen observeren, zou ik zeer onverantwoord te werk gaan.

Zonder een gedegen onderzoek en persoonlijke observatie van een professionele gedragstherapeut zijn de risico’s op het geven van een foutief advies (en daarmee op potentiële verwondingen) mijns inziens veel te groot.

Natuurlijk zou het heel gemakkelijk voor me zijn om een klein bedrag te vragen voor korte adviezen via de mail of telefoon wanneer het om agressie gaat. Maar ik wil niet op die manier geld verdienen omdat ik integer te werk wil blijven gaan. Algemene tips die op korte termijn kunnen werken zijn inmiddels overal op internet te vinden. Maar dat veel adviezen op lange termijn niet werken of zelfs gevaarlijk of schadelijk kunnen zijn wordt er meestal niet bij gezegd. Ik persoonlijk vind het belangrijk om professioneel te blijven werken en altijd eerst op zoek te gaan naar de oorzaak om vervolgens een blijvende oplossing te kunnen bieden. Dus geen ‘aspirientje tegen de hoofdpijn’ bieden, maar de oorzaak van de hoofdpijn weg halen, dat is mijn insteek en werkwijze.

Hopelijk is door bovenstaande uitleg duidelijk geworden waarom ik geen adviezen via de mail of telefoon geef zonder het dier gezien te hebben, wanneer ik een vraag over agressie krijg. Een gedragsconsult is dan echt nodig om zowel de katten als de eigenaren zo goed mogelijk te kunnen helpen en verder te begeleiden om het probleem op te lossen.