10 Juli 2015

Eergisteravond werden we gebeld met de vraag of we tijdelijk 2 kleine katertjes op willen vangen om ze verder te socialiseren.  Alles wat ze nu meemaken heeft grote invloed op hun latere gedrag tegenover mensen, andere dieren en nieuwe situaties. Het is dus erg belangrijk dat ze nu ook ervaren dat mensen leuk zijn, zodat hun plaatsingskansen straks zo groot mogelijk zijn. Ze vinden het nog heel spannend om opgepakt en geaaid te worden, dus oefenen we dat veel met hen.

Gelukkig kunnen we tegenwoordig digitale foto’s maken. Want het was nog een hele klus om ze duidelijk op de foto te krijgen, zo beweeglijk zijn ze! 🙂 Hier zaten ze heel eventjes stil.

Na eergisteren de hele dag met de kittens doorgebracht te hebben ben ik er van overtuigd dat de twee koppeltjes toch wel degelijk al goed gematcht waren. Kiska en Mia spelen dan wel veel samen, maar Mia speelt met iedereen en ik zag dat zij en Ilja toch het beste bij elkaar passen. In rust zoeken zij elkaar namelijk veel meer op en Vanya en Kiska doen het zelfde.

Ze slapen zij aan zij en dan zie je steeds hetzelfde patroon terugkeren: Kiska ligt bij Vanya en Mia ligt bij Ilja. Dat is het fijne van pleegkittens thuis hebben: er is meer rust en tijd om ze goed te kunnen observeren dan wanneer ze in de opvang wonen waar natuurlijk nog veel meer dieren aanwezig zijn.

Gisteren zijn er mensen langs geweest om te kijken of de kittens bij hen passen en we hebben alvast heel erg goed nieuws voor Vanya en Kiska: ze worden geadopteerd!

Het mooie is dat hun nieuwe eigenaren ook nog eens vlakbij wonen waardoor we ze indien nodig goed kunnen begeleiden in de eerste periode. Het is zo’n fijne gedachte dat we van deze 2 katjes al weten dat ze in hele goede handen terecht zullen komen bij lieve mensen die ze de tijd willen geven om verder uit hun schulp te kruipen. Dat maakt het afscheid nemen straks een stuk makkelijker ;-).

De kleintjes zijn nog volop in ontwikkeling en dat kunnen we aan alles merken. Sinds een paar dagen is Mia niet alleen de grenzen van anderen aan het opzoeken wanneer ze speelt met haar nestgenoten, maar ook met ons. Er wordt volop geklommen en speels gebeten en weer weggerend. Niet alleen in elkaar maar ook in ons.

Bij sommige katten hoef je maar een paar keer te laten merken dat iets niet mag en dan weten ze het, bij andere katten moet je dit tig keer per dag laten merken en ook stukken duidelijker zijn. Mia is zo’n katje. Ze is een druktemaker eerste klas en snapt nog niet dat er beperkingen zijn aan wat je met een mens kan doen. Ze klimt omhoog in je benen. Dat is nu nog schattig, maar als ze groot is kan dit echt pijn gaan doen. Ze zit nu in de fase dat ze tussendoor eens flink in je been bijt en dan speels weer weg rent. Ook dat moet afgeleerd worden. Want een speelse beet van een kitten kan geen kwaad, maar een volwassen kat die denkt dat het leuk is om tijdens het spelen in mensen te bijten wordt natuurlijk niet getolereerd door eigenaren.

Dus geven we continu onze grenzen aan. We spelen met speelhengels en allerlei ander kattenspeelgoed. We lachen om alle capriolen en geluidjes die gemaakt worden. We prijzen, aaien en knuffelen ze als alles goed gaat en we zeggen ‘auw!’ en ‘nee!’ terwijl we ze (met name Mia dus) tegelijkertijd oppakken en even verderop zetten als ze per ongeluk te hardhandig worden.

Wat daarnaast opvalt is dat Kiska en Mia de laatste dagen steeds meer naar elkaar toe trekken. Kiska en Vanya liepen het meest achter in hun ontwikkeling, vergeleken bij Mia en Ilja, maar ook zij lijken nu een inhaalslag te maken. Dat is heel goed, want daardoor komen hun echte persoonlijkheden steeds meer aan de oppervlakte en kunnen we beter zien wie ze zijn wanneer ze zich helemaal op hun gemak voelen.

En dan lijkt Kiska net zo’n kleine ondeugende muiter te zijn als Mia. Hij is nog wel wat sneller geïmponeerd dan zij, maar samen kunnen ze helemaal los gaan. Ze hebben beide heel erg veel energie en stoeien nu het meest met elkaar. Het wordt zelfs Ilja soms iets te druk, lijkt het wel. Deze trekt zich dan terug terwijl Kiska en Mia vrolijk doorgaan met donderjagen.

Naam:                                                 Jodie

Geslacht:                                           Vrouw

Geschatte geboortedatum:           17-08-2014

Achtergrond:                               

Jodie heeft al vreselijk veel meegemaakt in haar korte leventje. Ze is bij mensen in een schuur in een woonwijk gevonden, samen met haar zusje. Waarschijnlijk zijn ze samen van huis weggelopen (ontsnapt?) en aan het zwerven geraakt. Buiten is het nu echter veel te koud voor zulke kleintjes, dus de mensen die hen vonden gaven hen eten in de schuur en aaiden ze daar. Maar toen sloeg het noodlot toe. Ze gingen samen op pad en werden aangereden door een auto. De dierenambulance kreeg een telefoontje en ze werden direct opgehaald en naar het DOC Enschede gebracht, waar ze samen in de quarantaine werden geplaatst.

In eerste instantie leken ze allebei alleen flink geschrokken, maar de volgende dag lag het zusje van Jodie dood naast haar in het hok. Waarschijnlijk is ze gestorven aan inwendige bloedingen. Jodie zat naast het lichaam van haar zusje, helemaal in shock. Vanaf dat moment heeft ze alleen nog maar stilletjes in een hoekje gezeten en toonde ze nergens meer interesse in.

Na een week zonder verbetering in haar toestand hebben we haar opgehaald en hier thuis bij de andere pleegkittens gezet. Deze zijn maar een paar weken jonger en we hoopten heel erg dat Jodie zich aan hen op kon trekken. En dat is gelukt, ze is inmiddels helemaal bijgekomen.

Reactie op mensen:

Jodie is angstig maar tegelijkertijd een enorme knuffelaar; ze vindt het heerlijk om geaaid en gekriebeld te worden! Ze blaast nog steeds als je haar benadert maar als je dan naar haar toe gaat en haar eerst zachtjes aan de zijkant van haar hoofdje aait begint ze meteen luid te spinnen. Ze duwt haar hele hoofdje dan in je hand en je ziet haar lijfje zich ontspannen. Vanaf dat moment kun je haar inmiddels heel goed oppakken en op schoot zetten om verder te aaien. Ze schrikt nog wel snel van onverwachtse geluiden en bewegingen om zich heen en het is belangrijk dat ze dan weg kan springen, anders raakt ze in paniek. Maar in een rustige omgeving verdwijnt haar angst snel en neemt haar nieuwsgierigheid de overhand.

Reactie op oppakken en aaien:

Jodie kan inmiddels opgepakt worden, mits dit heel voorzichtig en rustig gebeurt. Het gevoel van controleverlies dat katten instinctief hebben wanneer ze volledig opgepakt worden maakt haar nog heel angstig. Dan verstrakt ze en als je niet goed op haar lichaamstaal let en rustig blijft gaat ze spartelen om los te komen. De beste manier om haar te benaderen is dan ook om eerst bij haar te gaan zitten en haar te aaien. Binnen enkele seconden ontspant ze al en begint ze vervolgens heel hard te spinnen. Ze geniet er zichtbaar van om geaaid te worden en gaat er vervolgens heerlijk voor liggen. Dit is het goede moment om haar op te pakken en bij je op schoot te zetten om verder te aaien.

Je kunt vervolgens uren bij haar zitten om haar te aaien, daar lijkt ze geen genoeg van te kunnen krijgen. Het grappige is dat ze hierdoor telkens zo ontspant dat ze even later steevast naar haar etensbakje wandelt om lekkere brokjes te gaan eten. Ze haalt erg veel geruststelling en bevestiging uit vriendelijk lichamelijk contact met mensen.

Temperament en speelsheid:

Jodie was in eerste instantie opvallend rustig, zeker voor een kitten dat nog zo jong is. De eerste week speelde ze nergens mee en bekeek ze de wereld alleen vanaf verstopplekjes. Inmiddels is ze echter aan het bijkomen en blijkt ze gelukkig veel meer speelsheid in zich te hebben dan in eerste instantie leek. Wanneer je de speelhengel pakt komt ze na een tijdje uit haar schuilplaats om mee te spelen. Dit is tegelijkertijd een hele fijne manier om vertrouwen op te bouwen. En nu ze regelmatig los in de kamer loopt zie je dat ze uit zichzelf naar speeltjes begint te zoeken (waar hier gelukkig geen gebrek aan is ;-)) waar ze tegenaan tikt en achteraan gaat rennen wanneer ze die vindt.

 Plaatsingsadvies:

Voor Jodie is het belangrijk dat ze bij iemand komt te wonen die katten goed begrijpt. Dit kan een ervaringsdeskundige zijn, of iemand die zich heel goed verdiept heeft in kattengedrag en haar de tijd geeft om verder uit haar schulp te kruipen. Ze geeft inmiddels continue signalen af waaruit blijkt dat ze graag contact wil en een ontzettend vriendelijk karakter heeft. Maar tegelijkertijd is ze doodsbang dat je haar iets aan wilt doen. Dus zien we momenteel de volgende patronen, die heel herkenbaar zullen zijn voor kattenkenners:

• Je steekt je hand naar haar uit -> ze deinst terug en blaast naar je -> je houdt je hand even naast haar wangetje -> ze duwt haar hoofdje tegen je hand, zucht even en gaat dan spinnen
• Ze loopt in de kamer en je loopt naar haar toe -> ze rent weg met een laag staartje -> kijkt om of je haar achtervolgt -> dat doe je niet want je spreekt haar vriendelijk toe, loopt de andere kant op en gaat verder waar je mee bezig was -> ze kijkt op, doet haar staartje in de lucht en loopt even later nieuwsgierig achter jou aan als ze denkt dat je haar niet in de gaten houdt 😉
• Je zit op de bank en ze wandelt door de kamer -> ziet jou zitten en bekijkt je van een afstandje -> je zegt vriendelijk haar naam en praat zachtjes tegen haar -> ze knippert naar je met haar oogjes, krult haar staartje hoog in de lucht, geeft een ‘luchtkusje’ door haar ruggetje even te bollen in een contactbeweging terwijl ze naar je knipoogt en wandelt dan ontspannen verder

Bovenstaande zijn voorbeelden van typisch gedrag van een katje dat wel graag contact wil maar simpelweg nog niet durft. Ze is daarom niet geschikt voor mensen die haar vanaf dag 1 al zouden willen oppakken en meteen uitgebreid met haar willen knuffelen. Om dit te bereiken is meer tijd nodig en knuffelen forceren werkt averechts.

Jodie kan in principe goed met een andere kat samenleven, mits deze ook nog jong is en een speels maar rustig en stabiel karakter heeft. Het is ook belangrijk dat deze goed is gesocialiseerd met andere katten. Jodie is namelijk ontzettend sociaal naar de andere katten in ons huishouden en probeert constant contact met hen te maken.

Het is geen goed idee om haar bij een oudere kat te plaatsen, omdat ze nog zo speels en energiek is. De ervaring leert dat een speels kitten een senior na een tijdje enorm kan gaan irriteren, omdat deze laatste meestal niet meer zo veel drukte om zich heen kunnen verdragen. Het gevolg is dan vaak een oudere (7+) kat die zich terug gaat trekken en een jong katje dat constant afgewezen wordt. Dit is voor beide katten op termijn niet gezond. Vandaar dat het advies is om leeftijdgenoten te zoeken.

Ze kan ook goed bij mensen die houden van een rustige kat die graag en veel geaaid wil worden. Wanneer je haar eenmaal lekker op schoot hebt genomen geniet ze volop van al het knuffelen en gaat ze languit liggen spinnen. Jodie hoeft niet per se naar buiten; lekker vanaf de vensterbank naar buiten kijken is voor haar voldoende, dus ze zou ook goed op een appartement kunnen wonen.

Update 15 december 2014:

Vandaag heeft Jodie haar 2e enting gehad en is ze opnieuw gewogen. Ze weegt al 2,2 kg en aanstaande maandag wordt ze gesteriliseerd. Eigenlijk heet dit ook bij vrouwtjes ‘castreren’, omdat bij een sterilisatie alleen de eileiders worden afgebonden. Bij een castratie worden de eierstokken helemaal verwijderd en dat is natuurlijk wat er gebeurt. Zou er alleen gesteriliseerd worden dan blijven poezen krols worden doordat er niets veranderd in de hormoonhuishouding. Maar omdat het woord ‘castratie’ in de volksmond te veel geassocieerd wordt met katers blijven we toch het woord sterilisatie gebruiken bij vrouwtjes.

https://www.youtube.com/watch?v=jmZfFSR5kRY&feature=youtu.be

We hebben er een nieuwe bewoonster bij. Toen ik vrijdag een telefoontje kreeg van het DOC met de vraag of ik naar een heel angstig kitten wilde komen kijken ben ik direct gegaan. Het bleek om een klein zwart katje te gaan dat enkele weken ouder is dan de kleintjes waar we op dit moment voor zorgen.

Ze heet Jodie en heeft – zoals veel dieren in een asiel – een hartverscheurend achtergrondverhaal. Jodie is bij mensen in een schuur gevonden, samen met haar zusje. Waarschijnlijk zijn ze bij iemand van huis weggelopen en samen gaan zwerven. De kleintjes waren bang, maar wel goed te aaien en de mensen gaven ze eten in de schuur. Maar toen sloeg het noodlot toe. Ze werden aangereden door een auto.

De dierenambulance heeft ze direct opgehaald en samen in een hok gezet. Ze leken in eerste instantie alleen flink geschrokken, maar de volgende dag lag het zusje van Jodie dood naast haar in het hok. Waarschijnlijk gestorven aan inwendige bloedingen. Jodie zat alleen naast het lichaam van haar zusje, helemaal in shock. Ze zat vanaf dat moment alleen nog maar stil in een hoekje en na een week in de quarantaine kreeg ik dus een telefoontje.

Zaterdag hebben we haar opgehaald. Ze is veel te jong om in deze fase van haar leven zonder sociaal contact te leven, dus we gaan er alles aan doen om haar hier doorheen te krijgen. Ze heeft het weekend doorgebracht in een eigen bench, waar we haar elke dag in aaiden. Ze kon voorzichtig opgepakt worden maar raakte vervolgens zo in paniek dat ze krabbend en bijtend terug haar hokje in vlucht. We gingen dus te snel, eerst maar even een stapje terug doen.

Inmiddels leren we Jodie wat beter kennen en merken we dat ze een opvallend rustig karakter heeft. Ze is timide en maakt een verlegen indruk. Als we haar in de bench aaien geniet ze hiervan en gaat ze al spinnen. Toch maakten we ons zorgen om het gebrek aan andere katten om haar heen. Dus zetten we haar bench in de kittenkamer om te kijken hoe ze op elkaar reageerden. Dat ging meteen heel erg goed. Jodie is nieuwsgierig naar de anderen en zij buitelden direct om en over haar bench heen. Dat kan dus samen.

Het dilemma was echter hoe we haar samen met de anderen rond kunnen laten lopen, zonder dat we achter haar aan hoeven te vangen om haar te kunnen pakken. Vanuit de bench gaat het prima, maar in een kamer met allemaal verstopplekjes wordt het een stuk lastiger om een katje te pakken wanneer je nog midden in het socialisatieproces zit.

Dus besloten we om Jodie vandaag gezelschap te geven door de andere kittens 2 aan 2 bij haar in de bench te zetten. We zijn begonnen met Mia, omdat zij het meest sociaal is. Daarna hebben we de anderen er steeds om en om bij gezet. En we zijn bijzonder blij met de reacties op elkaar!

Ze doen precies wat katjes horen te doen: eerst aan elkaar snuffelen en als het te eng wordt even blazen of een tik geven om te laten weten dat de ander nu even wat afstand moet houden. Daarna komt het punt waarop je de intenties van de dieren ziet. En dat zag er prachtig uit: Mia gaf een klein tikje, Jodie deed een stapje terug en ging vervolgens met de rug naar Mia toe (waarmee wordt aangegeven dat ze geen bedreiging willen zijn voor de ander) zitten.

Vervolgens keken ze beiden om zich heen en vermeden ze oogcontact met elkaar, terwijl ze aangaven dat ze elkaar ok vinden door vlak bij elkaar op hetzelfde plankje te blijven zitten. Hoe dat eruit zag zie je in dit filmpje. De kwaliteit is bijzonder slecht, omdat het nog vrij donker was en ik een beperkte filmcapaciteit heb met mijn telefoon, maar hun lichaamstaal is goed te zien.

Naam:                                                 Ilja

Geslacht:                                           Vrouw

Geschatte geboortedatum:       20-09-2014

Achtergrond:                              

Gevonden, nestje van 4, moeder was erbij maar kon niet direct gevangen worden, zij was te bang. De kittens zijn alvast samen naar het DOC gebracht. Na enkele dagen is de moeder gevangen en bij de kittens gezet. Helaas herkende zij ze al niet meer en stootte zij ze af. Hierop is besloten de kittens naar een pleeggezin over te brengen. Daar zijn ze in een grote bench op de bovenverdieping geplaatst. Niet in de huiskamer vanwege allergie van de pleegmoeder. Na enige tijd 2 aan 2 (Kiska en Vanya in de ene en Mia en Ilja in de andere) verdeeld over 2 benches vanwege verschil in benaderbaarheid en temperament – Mia en Ilja zijn makkelijker te hanteren dan Kiska en Vanya.

Op 16-11-2014 overgebracht ons (het tweede pleeggezin). Alle 4 de kittens zijn direct in 1 bench gezet. Na ze een week lang elke dag intensief vast te houden en te laten wennen aan oppakken en aaien zijn ze vanaf dat moment  overdag samen in de kittenkamer waar ze lekker rond kunnen rennen en veel met elkaar kunnen spelen.

Elke avond worden ze rond etenstijd opgehaald en beneden samen in de bench gezet. Van daaruit worden ze stuk voor stuk opgepakt en geaaid, waarna ze na een uur (per kitten) weer in de bench worden geplaatst. Op deze manier blijven ze gewend aan huiselijke geluiden, het langslopen van mensen en andere katten (de volwassen katten van dit pleeggezin), radio en tv, de stofzuiger, etc. Kortom: alle dagelijkse, huiselijke omstandigheden. Wanneer iedereen gaat slapen worden ze elke avond laat weer terug gebracht naar de kittenkamer.

Reactie op mensen:

Behalve Mia lopen alle katjes nog weg als je ze probeert te pakken. Dat doet Ilja dus ook. Maar het leuke aan haar is dat ze wel degelijk vlot uit zichzelf bij je komt als je eerst even rustig op de vloer gaat zitten. Misschien kijkt ze het van Mia af, onze kleine clown die direct al miauwend bovenop je klimt als je bij ze bent, maar feit blijft dat Ilja even later ook uit zichzelf naar je toe komt. Ook kletst ze tegen je en geeft ze aan dat ze graag wil spelen.

Reactie op oppakken:

Ilja vindt het nog een beetje spannend om opgepakt te worden, maar als je niet achter haar aan gaat vangen kun je haar zo oppakken wanneer je dit rustig doet. Eenmaal in je handen en tegen je aan ontspant ze en geniet daarna heel erg van de aanraking. Ze gaat dan heel hard spinnen en nestelt zich al snel tegen je aan.

Aaibaarheid en speelsheid:

Ilja vindt het heerlijk om geaaid te worden als ze eenmaal op schoot zit en gaat er dan meestal ook eens lekker voor liggen. Of hangen, want dat doet ze ook. Ze is wat rustiger dan Mia en dat merk je ook op schoot. Ze rekt zich lekker uit en gaat vaak languit liggen zodat je haar hele lijfje kunt aaien. Wanneer ze iets interessants om zich heen ziet probeert ze dat meestal met haar oogjes te volgen zonder van houding te veranderen. Dit levert soms hele grappige taferelen op, want Ilja kan echt ondersteboven gaan liggen rond kijken zonder van je schoot te willen. Kijken kan immers ook vanuit een liggende positie.

Op schoot spint ze heel hard en ze doet dan praktisch geen moeite om weg te komen. Want lekker languit liggen en geaaid worden, dat vindt ze heerlijk. Het hoeft allemaal niet zo hard en wild en snel voor haar. Maar als er om haar heen gespeeld wordt doet ze heel graag mee en knuffelen en stoeien met de rest van de groep vindt ze ook hartstikke fijn.

Ilja komt soms een beetje klungelig over. Ze is iets minder snel bij het spelen, dus vaak heeft een ander kitten het speeltje dat zij juist wilde pakken weer net voor haar neus weggegrist.  Dat vindt ze niet erg, want er is genoeg ander speelgoed. Dus rent ze daar op af. Om vervolgens te struikelen over een derde speeltje dat ze zo snel niet gezien had. Maar die is ook leuk, dus gaat ze daar lekker mee liggen rollebollen. Soms glijdt ze ook ergens van af omdat ze per ongeluk mis stapte, of omdat ze afgeleid was door iets leuks dat ze even verderop zag.

 Plaatsingsadvies:

 Ilja kan goed met alle katten overweg, maar trekt zich vooral heel erg op aan Mia. Daarom zouden we haar graag samen met haar zusje plaatsen. Ze is echt de rechterhand van Mia en hen uit elkaar halen zou ervoor kunnen zorgen dat Ilja wat terug in haar schulp gaat kruipen wat zonde zou zijn. Ilja kan eventueel ook heel goed bij een andere rustige kat geplaatst worden, omdat ze van zichzelf ook behoorlijk rustig is. Nu als kitten is ze natuurlijk heel speels, maar we verwachten niet dat ze later ooit een grote druktemaker zal worden, daar is ze te relaxed voor.