Na enkele intensieve weken zijn Max en Ivo ‘er door’. Zo zijn we het gaan noemen wanneer het omslagpunt is bereikt in de ontwikkeling van pleegkittens.
Het begint met de komst van verwilderde kittens die nog heel bang zijn. Voor mensen, voor handen, voor aanrakingen, geluiden, etc. Door te starten met ze in een bench in de woonkamer te zetten gaan ze wennen aan een huishouden. Rondlopende mensen en andere katten, keukengeluiden, geluiden van radio en tv, enzovoort. Vervolgens worden ze elke dag uit de bench gehaald en op schoot genomen om geaaid te worden. Dit gaat in het begin zeker niet zonder slag of stoot. Ze proberen zich te verstoppen en als je ze vast houdt stribbelen ze heel erg tegen. Allemaal natuurlijke verdedigingsmechanismen staan nog ‘aan’.
Zouden we dit allemaal zo laten dan hebben ze in de toekomst echter geen schijn van kans om te overleven. Mensen willen graag huisdieren die ze kunnen aanraken en die gezelligheid bieden. Geen bange dieren die zich de rest van hun leven altijd zullen verstoppen en zich niet aan laten raken. Dus is het onze taak om ze voor te bereiden op zoveel mogelijk situaties die ze later in hun leven tegen gaan komen.
Door elke dag intensief met ze bezig te zijn zien we dat ze zich langzaam maar zeker beginnen over te geven. Hun lijfjes gaan ontspannen wanneer ze vast worden gehouden en nog een stap verder is dat ze gaan genieten van aanraken. Het is altijd een mooi moment wanneer ze voor het eerst op schoot beginnen te spinnen. Als dat gebeurt weten we dat het goed gaat komen.
Vervolgens oefenen we elke dag met vasthouden in verschillende houdingen. Het is belangrijk dat ze ontspannen blijven en dat we niet te snel gaan, want de associaties moeten positief blijven. We gaan friemelen aan hun oortjes, voetjes en mondje omdat dit later nodig is wanneer ze onderzocht moeten worden of een behandeling nodig hebben.
Ook wennen we ze aan een reismandje. Dit doen we door ze hier dagelijks kort in te zetten, het deurtje te sluiten, ze naar een andere ruimte te dragen en het deurtje daar weer open te zetten. We hebben een aparte ‘kattenkamer’ waar ze lekker kunnen rennen en ravotten. Daarnaast hebben we een afgesloten buitenren waar ze met mooi weer in kunnen. Ze leren hierdoor spelenderwijs dat het reismandje betekent dat ze naar een leuke ruimte gaan.
Ivo en Max zijn inmiddels dusdanig sociaal dat ze ’s ochtends al staan te miauwen om aandacht. Ze willen contact en als we ze aanraken gaan ze spinnen. Ivo spint zelfs al wanneer je alleen nog maar naar hem kijkt :-). Tijd om te gaan verhuizen naar een nieuw huis.
Dit is altijd een spannende tijd. Je wilt dat ze zo goed mogelijk terecht komen en gunt ze de liefste eigenaren van de hele wereld. Gelukkig hebben wij hier ook een stem in zodat we ze met een gerust hart kunnen laten gaan wanneer het eenmaal zo ver is. Het blijft altijd even slikken; de kleintjes gaan het huis uit en dan moet je ze los laten. Je hoopt dat ze een hele fijne toekomst tegemoet gaan en heel gelukkig blijven en zorgeloos oud worden. De realiteit is voor veel dieren vaak een stuk harder, dat zien we in dierenopvangcentra. Maar voor onze pleegkittens proberen we het zo goed mogelijk te doen en hun kansen op een fijne toekomst zo groot mogelijk te maken.
Zoals een mooi spreekwoord zegt; we veranderen de wereld niet door een dier te redden, maar we veranderen hiermee wel de hele wereld van dat dier.