Afgelopen donderdag zijn onze vorige pleegkittens naar hun nieuwe huis gegaan. Hierdoor hadden we weer ruimte om eventuele volgende pleegkittens op te vangen. Dat die er op vrijdag al zouden zijn hadden we zelf ook niet direct verwacht, maar we willen alles doen wat we kunnen om dieren in nood te helpen. We zijn ons er van bewust dat we de hele wereld niet kunnen redden, maar we kunnen wel helpen binnen onze eigen mogelijkheden en grenzen.
Elk jaar weer worden er vanaf het voorjaar kittens gevonden en stromen de asiels vol met kleintjes naarmate de zomer vordert. Nog steeds worden dieren niet (op tijd) gecastreerd en gesteriliseerd waardoor ze in de lente op liefdespad gaan. Dit klinkt romantischer dan het is, want de kleintjes worden vaak buiten geboren op afgelegen plekken. Bijvoorbeeld op industrieterreinen en campings, en soms helaas vlakbij gevaarlijke wegen. Ze overleven de eerste weken dan ook lang niet allemaal.
Gelukkig zijn er elk jaar weer vrijwilligers die al hun vrije tijd besteden aan het vangen van de kleintjes, zo mogelijk samen met hun moeder, waarna ze zoveel mogelijk worden ondergebracht bij dierenopvangcentra. Als de kittens echter niet snel in een huiselijke omgeving met mensen opgroeien hebben ze later geen schijn van kans meer om geplaatst te worden. Dat komt omdat de socialisatieperiode bij katten maar heel kort is. Daarom zijn er elk jaar weer pleeggezinnen nodig die de kittens socialiseren, zodat ze een kans maken op een goed leven.
Dat is dus wat we in essentie proberen te doen; hen een zo goed mogelijke start van hun leven geven om hun overlevingskansen voor later zo groot mogelijk te maken. Omdat de eerste 4 levensmaanden bepalend zijn voor hun latere gedrag ten opzichte van mensen.