We hebben er een nieuwe bewoonster bij. Toen ik vrijdag een telefoontje kreeg van het DOC met de vraag of ik naar een heel angstig kitten wilde komen kijken ben ik direct gegaan. Het bleek om een klein zwart katje te gaan dat enkele weken ouder is dan de kleintjes waar we op dit moment voor zorgen.
Ze heet Jodie en heeft – zoals veel dieren in een asiel – een hartverscheurend achtergrondverhaal. Jodie is bij mensen in een schuur gevonden, samen met haar zusje. Waarschijnlijk zijn ze bij iemand van huis weggelopen en samen gaan zwerven. De kleintjes waren bang, maar wel goed te aaien en de mensen gaven ze eten in de schuur. Maar toen sloeg het noodlot toe. Ze werden aangereden door een auto.
De dierenambulance heeft ze direct opgehaald en samen in een hok gezet. Ze leken in eerste instantie alleen flink geschrokken, maar de volgende dag lag het zusje van Jodie dood naast haar in het hok. Waarschijnlijk gestorven aan inwendige bloedingen. Jodie zat alleen naast het lichaam van haar zusje, helemaal in shock. Ze zat vanaf dat moment alleen nog maar stil in een hoekje en na een week in de quarantaine kreeg ik dus een telefoontje.
Zaterdag hebben we haar opgehaald. Ze is veel te jong om in deze fase van haar leven zonder sociaal contact te leven, dus we gaan er alles aan doen om haar hier doorheen te krijgen. Ze heeft het weekend doorgebracht in een eigen bench, waar we haar elke dag in aaiden. Ze kon voorzichtig opgepakt worden maar raakte vervolgens zo in paniek dat ze krabbend en bijtend terug haar hokje in vlucht. We gingen dus te snel, eerst maar even een stapje terug doen.
Inmiddels leren we Jodie wat beter kennen en merken we dat ze een opvallend rustig karakter heeft. Ze is timide en maakt een verlegen indruk. Als we haar in de bench aaien geniet ze hiervan en gaat ze al spinnen. Toch maakten we ons zorgen om het gebrek aan andere katten om haar heen. Dus zetten we haar bench in de kittenkamer om te kijken hoe ze op elkaar reageerden. Dat ging meteen heel erg goed. Jodie is nieuwsgierig naar de anderen en zij buitelden direct om en over haar bench heen. Dat kan dus samen.
Het dilemma was echter hoe we haar samen met de anderen rond kunnen laten lopen, zonder dat we achter haar aan hoeven te vangen om haar te kunnen pakken. Vanuit de bench gaat het prima, maar in een kamer met allemaal verstopplekjes wordt het een stuk lastiger om een katje te pakken wanneer je nog midden in het socialisatieproces zit.
Dus besloten we om Jodie vandaag gezelschap te geven door de andere kittens 2 aan 2 bij haar in de bench te zetten. We zijn begonnen met Mia, omdat zij het meest sociaal is. Daarna hebben we de anderen er steeds om en om bij gezet. En we zijn bijzonder blij met de reacties op elkaar!
Ze doen precies wat katjes horen te doen: eerst aan elkaar snuffelen en als het te eng wordt even blazen of een tik geven om te laten weten dat de ander nu even wat afstand moet houden. Daarna komt het punt waarop je de intenties van de dieren ziet. En dat zag er prachtig uit: Mia gaf een klein tikje, Jodie deed een stapje terug en ging vervolgens met de rug naar Mia toe (waarmee wordt aangegeven dat ze geen bedreiging willen zijn voor de ander) zitten.
Vervolgens keken ze beiden om zich heen en vermeden ze oogcontact met elkaar, terwijl ze aangaven dat ze elkaar ok vinden door vlak bij elkaar op hetzelfde plankje te blijven zitten. Hoe dat eruit zag zie je in dit filmpje. De kwaliteit is bijzonder slecht, omdat het nog vrij donker was en ik een beperkte filmcapaciteit heb met mijn telefoon, maar hun lichaamstaal is goed te zien.